اپیدورال برای تنگی کانال نخاعی برای بیماران درمان بسیار مهم است. زیرا که درد و محدودیت در راه رفتن و فعالیت و مختل شدن عملکردها مشکل اصلی در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی است. کاهش درد و بهبود توانایی راه رفتن اهداف اولیه درمان هستند. تزریق اپیدورال می تواند درد را تسکین دهد و توانایی راه رفتن در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی را در فواصل کوتاه مدت و طولانی مدت بهبود بخشد.
تاثیر اپیدورال بر ستون فقرات
تنگی کانال نخاعی یک بیماری دژنراتیو است که بر ستون فقرات کمری تأثیر می گذارد. تنگی کانال نخاعی به دلیل فشرده شدن ساختارهای عصبی و عروق داخل نخاع می تواند باعث درد پشت و پا شود. در افراد بالای 65 سال بسیار شایع است و مهم ترین علامت بالینی آن لنگش عصبی متناوب است.
لنگش نوروژنیک با درد، پارستزی و گرفتگی در یک یا هر دو پا مشخص می شود. به طور ناگهانی در اثر راه رفتن و ایستادن طولانی ایجاد می شود و می تواند از طریق نشستن و خم شدن به جلو تسکین یابد.
تنگی کانال نخاعی، که در 27.2 درصد از جمعیت شایع است، یک اختلال چند عاملی با تظاهرات بالینی متغیر با یا بدون لنگش نوروژنیک است که با درد در باسن یا پا هنگام راه رفتن، که با نشستن یا خم شدن کمر ناپدید می شود.
برای تنگی کانال نخاعی چه کنیم؟
در حالی که جراحی رایج ترین مداخله ای است که برای تنگی کانال نخاعی انجام می شود، تزریق اپیدورال از مداخلات غیرجراحی رایج است. هدف از عمل جراحی برداشتن فشار از کیسه ی پشتی کانال نخاعی است. در حالی که، هدف از تزریق اپیدورال سرکوب پاسخ درد و بهبود عملکرد با مکانیسم های مختلف، از جمله اثر ضد التهابی است.
اثربخشی تزریق اپیدورال در مدیریت تنگی کانال نخاعی مورد بحث بوده است. بسیاری از محققان اثربخشی بالینی و مقرون به صرفه بودن تزریق‌های اپیدورال را در مدیریت درد تنگی مرکزی نخاع نشان دادند.
روش تزریق اپیدورال برای تنگی کانال نخاعی:
تزریق اپیدورال برای تنگی کانال نخاعی در بیمارستان یا کلینیک سرپایی انجام می شود وبه روش زیر انجام می شود:
ایتدا یک راه وریدی توسط پرستار یا تکنسین از دست شما گرفته می‌شود. سپس روی تخت دراز بکشید.
پزشک ناحیه پشت شما را که سوزن در آن وارد می شود استریل می کند. از دارو برای بی حس کردن ناحیه استفاده می‌شود.
پزشک یک سوزن را به پشت شما وارد می کند و از یک دستگاه اشعه ایکس استفاده می‌کند که تصاویر را بلادرنگ نشان می‌دهد تا به هدایت سوزن به نقطه درست در کمر شما کمک کند.
مخلوطی از داروهای استروئیدی و بی‌حس‌کننده به این ناحیه تزریق می‌شود. این دارو تورم و فشار روی اعصاب بزرگتر اطراف ستون فقرات را کاهش می دهد و به تسکین درد کمک می کند. داروی بی حس کننده نیز می تواند عصب دردناک را شناسایی کند.
ممکن است در حین تزریق مقداری فشار احساس کنید. در بیشتر مواقع، این روش دردناک نیست. مهم است که در طول عمل حرکت نکنید زیرا تزریق باید بسیار دقیق باشد.
شما 15 تا 20 دقیقه بعد از تزریق قبل از رفتن به خانه تحت نظر هستید.
خطرات تزریق اپیدورال برای تنگی کانال نخاعی
تزریق اپیدورال به طور کلی ایمن است. عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
سرگیجه، سردرد یا احساس بیماری در معده. بیشتر اوقات اینها خفیف هستند.
آسیب ریشه عصبی همراه با افزایش درد در پایین پا.
عفونت در ستون فقرات یا اطراف آن (مننژیت یا آبسه).
واکنش آلرژیک به داروی مورد استفاده.
خونریزی در اطراف ستون فقرات (هماتوم).
مشکلات نادر مغز و سیستم عصبی.
قبل از انجام تزریق اپیدورال پزشک خود را در جریان موارد زیر بگذارید:
اگر باردار هستید یا ممکن است باردار باشید.
چه داروهایی را مصرف می کنید
از جمله گیاهان دارویی، مکمل ها و سایر داروهایی که بدون نسخه خریداری کرده‌اید.
ممکن است به شما گفته شود که مصرف داروهای رقیق کننده خون را به طور موقت متوقف کنید. این شامل آسپرین، ایبوپروفن (Advil، Motrin)، کلوپیدوگرل (Plavix)، وارفارین (Coumadin، Jantoven)، ناپروکسن (Aleve، Naprosyn) و هپارین است.
پس از تزریق اپیدورال برای درمان تنگی کانال نخاعی:
ممکن است در ناحیه ای که سوزن وارد شده است کمی احساس ناراحتی کنید. این باید فقط چند ساعت طول بکشد.
احتمالا به شما گفته می‌شود که یک روز کامل یا بیشتر در استراحت مطلق باشید.
در نظر داشته باشید که در صورت بروز مشکل و عوارض با پزشک خود صحبت کنید.
درد شما ممکن است 2 تا 3 روز پس از تزریق قبل از شروع بهبود بدتر شود. اثر استروئید معمولاً 2 تا 3 روز طول می کشد.
اگر در طول عمل داروهایی برای خواب‌آلودگی دریافت می‌کنید، باید ترتیبی دهید که شخصی شما را به خانه برساند.
